پرستو مهاجر

دوباره من بودم و قدم برداشتن بر روی خاکی که میدانم جای قدم های شماست اقا جان

دوباره من بودم و نفس کشیدن در هوایی که میدانم شما و اهل بیتتان در آن نفس کشیده اید

دوباره من بودم و دستان خالی ام و ضریح و شش گوشه شما

دوباره من بودم و تل زینبیه و خیمه گاه

دوباره من بودم و کبوتر های مهمان نواز بین الحرمین

من و جایگاه دوست داشتنی دستان سقای کربلا

من و گنبد های طلایی کاظمین

من و ضریح پارچه ای سامرا، من و سرداب غیبت

من و ایوان طلای نجف

آری، من بودم و کربلا

حالا من ماندم و دلی که هر تکه اش را در گوشه ای جا گذاشته ام و به ضریحی گره زده ام.