پرستو مهاجر

صبح روز اول بهمن ماه 61 بود .

 شب قبل را تا صبح با حاج یدا... تو کانال پرورش ماهی بودم .

10 روزی از شهادت حاج حسین گذشته بود و هنوز کسی لبخندی رو صورت حاجی ندیده بود.

بد جوری بی طاقت شده بود و مدام تو خودش بود.

تازه هوا کمی روشن شده بود که یک رزمنده ی بسیجی به طرف حاج یدا... آمد

و گفت: "برادر کلهر، من دیشب خواب دیدم حاج حسین میر رضی سر راهی ایستاده،

جلو رفتم و به او سلام کردم

و گفتم: حاج حسین مگه تو شهید نشدی؟ اینجا چه می کنی؟

جواب داد: چرا من شهید شدم، اما منتظر کسی هستم.

پرسیدم: منتظر چه کسی؟

-گفت : قرار است حاج یدا... بیاید، منتظر او هستم.

حالت حاج یدالله دگرگون شد، او که پس از حاج حسین لبخندی به لب نیاورده بود

 خنده ای شیرین بر لبانش نشست و دست چپش را که سالم بود

دور گردن بسیجی حلقه نموده و از پیشانی او بوسه ای گرفت.

هنوز ظهر نشده بود که خبر شهادت علمدار لشکر 10 سیدالشهدا (علیه السلام) را آوردند.