غــــربــــت ....

همیشه بهم می گفتن امام هشتم امام غریبه .

بهم یاد داده بودن که غربت یعنی تنهایی!
یعنی بی کسی!
یعنی مظلومیت!
یعنی ....

وقتی پا تو حرم امام رضا (علیه السلام) گذاشتم غربت ندیدم!
حرم مملو بود از عاشقان امام ...
حرم بزرگ تر از آنچه بود که فکرش را میکردم!
پس امام با این که دور از خانواده و سلاله ی خود بودند اما اکنون تنها نمانده اند!

بعد ها قسمتم شد کربـــلا
که گوشه ای از سفر زیارت ســامـــرا بود
چه قدر کوتاه و با عجله!
حـــرم، کوچـــک...
ضــریـــح، پــارچـــه...
گنــبد، خــــاک...

گفتند ماه ها بود که این حرم نمیتوانست میزبان زائران باشد!
چرا؟!
به علت حملات، انفجارات....
آنوقت بود که فهمیدم معنای غریب را ...
معنای تنهایی و بی کسی را ....
معنای مظلومیت را ....

خدایا نمیدانم چرا امروز این قدر دلم هوای ضریح پارچه ای را کرده است!


خدایا شر دشمنان را از سر این امت مسلمان دور کن، تا بتوانیم با دلی آرام و مطمئن هر سال شهادت آقای مظلوم تر از مظلوم در حرمش نوحه سرایی کنیم ...

آمیــــن

شهادت مظلوم ترین امام شیعیان خورشید دهم، امام هادی علیه السلام بر تمام عاشقان آن حضرت تسلیت باد.

جانها فدای امام علی النقی (علیه الاسلام)