شام غریبان .... (شب یازدهم)

شب یازدهم است

همه رفته اند و پرواز کرده اند

به مــــلـــــکـــــــوت

علــــی اکــــــبر، علـــــــی اصــــغــــــــر

قاســـــم، عبـــدالله

عــــون، جعـــفــــر

عــــبـــــاس علـــــمدار، حسیــــــن بــن علــــی

حال مانده است

تـــنـــــها

زیـــنـــب و یک کاروان زن

زیـــنـــب و دل شکسته اش

زیـــنـــب و گوشهای پاره ی رقیه

زیـــنـــب و رباب بی پسر

زیـــنـــب و خرابه های سرد

زیـــنـــب و غل و زنجیر

زیـــنـــب و سر های به نیزه

زیـــنـــب و چوب خیزران

زیـــنـــب و تشت طلا

زیـــنـــب و قصر اموی

دل نوشت:

خدا به خیـــر کند عاقبت کار را

چون چاره نیست ... (شب دهم)

او میدوید و من میدویدم

او سوی مقتل من سوی قاتل

او مینشست و من مینشستم

او روی سینه من در مقابل

او میکشید و من میکشیدم

او خنجر از کین من ناله از دل

او می برید و من میبریدم

او از حــ ـــسـ ــ ــیــ ـــ ن ســـــــر من از حـ ــ ـســ ـــیـ ــــ ــ ن دل

خون نوشت:

« چون چاره نیست میرومو میگذارمت حسین جان ... »

تمام ارزو های رباب ... (شب نهم)

علمدارم پناهم تکیه گاهم نازنینم

تمام سرنوشت خیمه گاهم

کنارم غرق خون افتاده اینجا

سپاه خیمه های بی سپاهم

مزن زنجیر غم بر بال زینب (س)

مکش پا کوکب اقبال زینب (س)

شکستی پشتم و از من گذشتی

خدا رحمی کند بر حال زینب (س)

ستون خیمه ام بی تو خراب است

که بی تو قطره ابی هم سراب است

دودستی که بریدند از تن تو

تمام ارزو های رباب است