پرستو مهاجر

یک روز صبح داشتم می رفتم بیرون و ایشان در حیاط قدم می زد.

من آمدم سلام کنم و از حیاط بیرون بیایم که ناگهان ایشان جلوی من ایستادند.

گفتند این درختی که همه اش سبز است، اسمش چیست؟ من اول سوال ایشان را متوجه نشدم .

فکر کردم می گویند درخت همیشه سبز. این بود که عرض کردم:" آقاجون درخت کاج است."

ایشان عصایش را بلند کرد و آن دورتر را نشانم داد و گفتند " اون درخت را می گم."

درختی که سر تا پا سبز بود. من اسمش را نمی دانستم.

این بود که گفتم:" آقا این درختی است که شهرداری کنار خیابان ها می کارد."

امام لبخندی زدند و گفتند:" سلامت باشید و رفتند."

روز بعد من آمدم از یک نفر پرسیدم و فهمیدم اسمش اقاقیا است.

بعد با فاصله کمتر از 48 ساعت آمدم که در حیاط سر زمان مقرر امام داشتند قدم می زدند .

سلام کردم و رفتم بالا. به بچه ها گفتم دیروز امام از من سوالی کرده که جوابش را بلد نبودم و رفته ام و پرسیده ام.

اما خجالت می کشم الان بروم به ایشان بگویم. بچه ها مرا تشویق کردند که حتما برو و به ایشان جوابش را بده.

باز برگشتم به حیاط و سلام کردم. وقتی سلام کردم ایشان ایستادند.

گفتم: "آقا جان من رفتم اسم آن درخت را پرسیدم. اسمش اقاقیا است."

ایشان با کمال مهربانی و نگاه آرامش بخشی، ضمن تشکر از من در یک جمله پاسخ دادند

و فرمودند: " گفتند اقاقیا ست. سلامت باشید."

یعنی از فرد دیگری پرسیده بودند و جوابش را یافته بودند اما چنان صمیمانه و مهربان جوابم را دادند

که فهمیدم امام در پیدا کردن پاسخ سوالاتشان چقدر دقیق هستند

شادی روح امام عزیزمان صلوات