آیینه ی معبود نما..
شنبه, ۳ تیر ۱۳۹۱، ۱۱:۰۷ ق.ظ
صلوات از طرف خالق سرمد، به جمال گل نورسته‌ی احمد،
که شکفته است به رویش گل لبخند محمد،
بگرفته است به بر سید ابرار چو جانش،
زده گلبوسه به زیر گلو و لعل لب و چشم و دهانش،
رخ تابنده نموده، لب جان بخش گشوده،
به نگاهی دل پیغمبر اسلام ربوده، چه جمالی، چه کمالی، چه جلالی،
به نبی و علی‌ابن ابی طالب و زهرا و حسن باد مبارک،
همه گویند که این عید ولادت، به خدا و همه خلق خدا باد مبارک،
چه بگویم به ثنایش، همه مرهون عطایش، همه عالم به فدایش،
دو جهان روی نمایش، همه دیدند به ماه رخش آیینه‌ی معبود نما را
که شکفته است به رویش گل لبخند محمد،
بگرفته است به بر سید ابرار چو جانش،
زده گلبوسه به زیر گلو و لعل لب و چشم و دهانش،
رخ تابنده نموده، لب جان بخش گشوده،
به نگاهی دل پیغمبر اسلام ربوده، چه جمالی، چه کمالی، چه جلالی،
به نبی و علی‌ابن ابی طالب و زهرا و حسن باد مبارک،
همه گویند که این عید ولادت، به خدا و همه خلق خدا باد مبارک،
چه بگویم به ثنایش، همه مرهون عطایش، همه عالم به فدایش،
دو جهان روی نمایش، همه دیدند به ماه رخش آیینه‌ی معبود نما را
مرا بخوان به سوی خویش
مرا با نجواهای آزاد بخوان
مرا در باد بخوان
مرا در پنجره
در کوه
در دریا
در زندان
در خفقان این مردمان بی مهر بخوان
که من همه دلم وفایست برای چشمان تو
دلم را در همه جای این جهان بی کران جا گذاشته ام
در انتهای همه جاده ها
برای دیدن تو ...........
مرا بخوان
شاد و خرسند باشی