پرستو مهاجر

ابتدای جنگ پدرش داوطلبانه اعزام شده بود.

محمد عاشق جبهه بود و با سن کمش دوست داشت بره و از اسلام و ایمان و اعتقادش دفاع کنه.

هرچی بهش میگفتن که به درست برس تو کتش نمیرفت.

حرف مرد یکی بود.

میخوام برم جبهه.

رفت و داوطلب شد.با کلی گریه و التماس بالاخره راضی شدن و اعزام شد.

شب عملیات بود.تو دسته ایستاده بودن به صف.هر کس برای جلوییش سربند میبست.

سربند محمد اما      یا زهرا   بود.

حمله شده بود و اتیش دشمن شدید.

محمد فرشته هایی رو که یکی یکی پرپر میشدن میدید و غبطه میخورد.

تشنه بود.لبهاش خشک شده بودن و ترک خورده بود.قمقمه اش اب داشت اما به زخمی ها و مجروح ها میداد.

توپ خمپاره اومد و منفجر شد.

ترکش خورد به پهلوش.یک یا زهرا گفت و خودش رو در دامن اربابش دید.

با لب تشنه و با پهلوی شکسته به مهمانی یار رفت.

خوشا به سعادتش